Ogen beschermen!

Corona! Ja een hele bijzondere tijd, maar ook een spannende tijd voor ons. Alles stond ineens stil.

Alle afspraken in het ziekenhuis werden geannuleerd tot nader bericht, onze thuisbegeleider van Auris kwam niet meer aan huis maar alles ging digitaal. We wilde/willen graag een afspraak maken met een arts in Nijmegen die onderzoek doet naar het Ushersyndroom. Echt alles stond stil en we wisten niet wanneer alles weer langzaam aan zou kunnen opstarten.  

Het mooie weer kwam er aan en we moesten zijn ogen gaan beschermen tegen de uv-stralen.  Omdat we nog geen arts hebben kunnen spreken weet ik wel van andere kinderen met Usher dat zij allemaal een zonnebril en/of hoed dragen en dat dit heel belangrijk is. Het kan dat zijn zicht zonder bescherming versneld en/of verergert. Nu merken wij nog niets aan Finn zijn zicht, maar om zoveel mogelijk alles te beschermen, ging ik op zoek naar een zonnebril. 

Maar iets is mij zei ik wil een goede zonnebril met goede glazen. Zelf merk ik dat ook of ik een zonnebril van de drogist op heb of een van de opticien. 

Bij de opticiens konden we niet terecht want alles was dicht. Toch waagde ik de gok om te bellen naar Pearle in Middelburg. 

Rob  nam op en ik vertelde het hele verhaal over Finn en of hij ons kon helpen, zodat ik toch een keer naar de winkel mocht komen om een zonnebril te kopen, omdat ik een goede zonnebril wilde voor Finn.

Rob wist niet goed wat hij moest zeggen, hij zei alleen: “geef me even een uurtje dan bel ik je terug.” “kijk alvast maar eens naar het merk Serengeti bij bobo’s Eyewear.”

Ik ging kijken en in de eerste zin stond: Serengeti staat bekend om de technisch meest geavanceerde glazen. Na het hele verhaal gelezen te hebben dacht ik die zou top zijn voor Finn.

Na een uurtje, zoals beloofd, belde Rob terug en hij zei; “ga maar even zitten.“ Dat klonk wel heel serieus. Hij zei: “ik heb net bobo’s Eyewear gesproken, en je hoeft er geen te kopen ze willen jullie heel graag helpen om zijn ogen zo goed mogelijk te gaan beschermen.”

Ik wist niet goed wat ik moest zeggen en moest huilen. Ik kon niet zoveel zeggen alleen dat ik het zo ontzettend lief vond. Vooral dat ze zo met ons mee dachten. Toch vond ik het ook heel moeilijk, om zoiets aan te nemen. 

Drie dagen later waren de zonnebrillen binnengekomen bij Pearl en maakte Rob een uitzondering dat wij toch langs mochten komen.

We kregen er twee, één met elastiek en één met pootjes. 

En toen weer net als zijn ci’s consequent opzetten, maar ja hoe doe je dat, omdat je een zonnebril niet altijd op hebt.

Zo kreeg ik de tip draag zelf ook altijd een zonnebril. Vandaag de dag draagt Finn hem soms heel goed en kan hij hem zo een uur laten zitten en het andere moment gooit hij hem gelijk af. Gelukkig zijn de pootjes heel flexibel, want ja Finn houdt van gooien. 

Finn heeft ontdekt wanneer je speelgoed heel hard op de grond gooit, dat dit een fantastisch geluid maakt. Ik wil hem graag leren om het zachtjes te doen, maar ik zie hem er ook zo van genieten. O.O. roept hij dan als het op de grond ligt.  Daar kan ik toch niet boos om worden. 

Ook hebben we een pet voor Finn, omdat hij zijn zonnebril nu nog zo vaak afgooit geven we zijn pet mee naar het kinderdagverblijf, zodat andere kinderen het niet kunnen pakken. Toch twijfel ik om zijn zonnebril mee te gaan geven, zodat hij echt structuur heeft, naar buiten betekent zonnebril op. 

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen als ouders? Zijn jullie kind(eren) ook naar het kinderdagverblijf geweest of hebben jullie gekozen voor een andere manier van opvang?

Finn geniet van de momenten op het kinderdagverblijf, maar soms twijfel ik of we niet moet gaan kiezen voor iemand aan huis, zodat we Finn nog meer gebaren kunnen aanbieden.